Informacja

Przepraszam, ale na chwilę obecną nie dam rady wrócić na Niewidzialną. Kocham ją całym sercem, ale nie potrafię już kontynuować tej historii. Nadal zamierzam ją skończyć, ale myślę, że znów zacznę pisać od nowa. Na razie jednak potrzebuję czasu. Muszę odpocząć od Lucy, bo zrobiła się strasznie nieznośna i dopracować Toma, który wymknął mi się spod kontroli. Poza tym czuję, że potrzebuję podszlifować swój kunszt, zanim tu wrócę. Wielowątkowość mnie przerosła. I wykończyła, serio.

Dziękuję za tak liczne komentarze, które pojawiły się pod ogłoszeniem. Gdyby nie Wy, nnm zniknęłoby pewnie z blogosfery, a ja całkowicie porzuciłabym pisanie. Pokazaliście mi jednak, że warto zostać i sprawiliście, że uwierzyłam w siebie i w to, że mogę jeszcze trochę powalczyć.

Chcę dalej ćwiczyć, więc założyłam teatr-swiata. Tak, znów Dramione; nie, to nie będzie druga Niewidzialna; nie, to nie będzie taki tasiemiec, jak powstał tutaj. Chcę po prostu, żeby istniało opowiadanie, które zmuszać mnie będzie, żebym przynajmniej raz na tydzień może dwa, przysiadła do komputera i zmusiła się do wykrzesania z siebie kilku zdań. Zdecydowanie wyszłam z wprawy i liczę, że ten blog pomoże mi odzyskać tę część siebie, którą zgubiłam już jakiś czas temu.

Po więcej informacji zapraszam już na Teatr. Wszystkie rady, komentarze mile widziane! Bo czym wcześniej zacznę zauważać swoje błędy – tym lepiej.

PS Strona nie funkcjonuje jeszcze tak, jak powinna, ale wciąż wprowadzam poprawki. Wszystkie błędy będą stopniowo eliminowane, obiecuję. Na razie walczę z grafiką.

Kocham Was, moje Wy dobre duszyczki ;*

EDIT:

Wybaczcie, że nie odpowiadałam na bieżąco na komentarze pod poprzednim ogłoszeniem, ale chciałam wszystko dokładnie sobie przemyśleć, bez wdawania się w dyskusje. Nie zrozumcie mnie źle – czytałam uważnie Wasze opinie, ale chciałam, żeby decyzja, jaką podejmę, była tylko i wyłącznie moja. Żeby nie wyszło, że kontynuuję Niewidzialną na siłę, czy coś. Niemniej wiele słów było bardzo motywujących i pomogło mi zdecydować o pewnych aspektach mojej dalszej twórczości.

Wydaje mi się, że odpowiadanie na tamte komentarze nie ma już sensu, bo większość z Was pytała, co dalej planuję, a odpowiedź macie powyżej. Jednak jeśli ktoś chciałby, żebym mimo wszystko odpisała, bo zawarł u siebie w komentarzu coś, co go bardzo intryguje – niech po prostu da mi znać po tym postem.

Nie przynudzam już. Branoc.