Utracona nadzieja: Prolog

NOTKA ODAUTORSKA, PRZECZYTAJ!

„– Zatrzymaj się, Potter.

Obrócił się błyskawicznie. Zobaczył Crabbe’a i Goyle’a z wycelowanymi w niego różdżkami. A w wąskiej szparze między ich szyderczymi twarzami ujrzał Dracona Malfoya.

– Masz moją różdżkę, Potter – powiedział Malfoy, wystawiając swoją między Crabbe’a i Goyle’a.

– Już nie jest twoja – wydyszał Harry, ściskając mocniej głogową różdżkę. – Zwycięzca bierze wszystko, Malfoy.”*

(…)

„– Nie! – krzyknął Malfoy, przytrzymując rękę Crabbe’a, który już chciał powtórzyć zaklęcie. – Jak rozwalisz cały pokój, możemy nie znaleźć tego jakiegoś diademu!

– No i co z tego? – zdziwił się Crabbe, oswobodzając rękę – Czarny Pan chce dorwać Pottera, po co nam ten cały daj-dym?

– Potter po to tu przyszedł – powiedział Malfoy, z trudem ukrywając zniecierpliwienie tępotą swoich kolegów – więc to musi znaczyć…

– Co musi znaczyć? – warknął Crabbe. – A kogo obchodzi, co ty sobie myślisz, Draco? Kicham na twoje rozkazy. Ty i twój stary jesteście już skończeni.”*

*

„– Nieee! To… zbyt… niebezpieczne! – ryknął Ron, ale Harry już zrobił gwałtowny zwrot w powietrzu.

Okulary dawały mu pewną ochronę przed dymem. Przeczesywał wzrokiem szalejącą pod nim pożogę, szukając jakiegoś znaku życia, jakiejś nogi, ręki, twarzy jeszcze nie spalonych na węgiel…

I wreszcie ich zobaczył: Malfoy obejmował nieprzytomnego Goyle’a, tkwiąc na szczycie chwiejnego stosu zwęglonych biurek. Zanurkował ku nim. Malfoy dostrzegł go i wyciągnął rękę, ale choć Harry zdołał ją uchwycić, natychmiast zrozumiał, że to na nic: Goyle był za ciężki i spocona dłoń Malfoya wyśliznęła mu się z ręki…

– HARRY, ZABIJĘ CIĘ, JEŚLI PRZEZ NICH ZGINIEMY! – usłyszał krzyk Rona.”*

(…)

„I nagle, poprzez kłęby dymu, dostrzegł prostokątną plamę na ścianie, skierował tam miotłę i po chwili odetchnął głęboko świeżym powietrzem, zanim uderzyli w przeciwległy mur korytarza za drzwiami.

Malfoy spadł z miotły i leżał twarzą w dół, dysząc, kaszląc i wymiotując. Harry przetoczył się na plecy i usiadł. Drzwi do Pokoju Życzeń znikły, a opodal zobaczył Rona i Hermionę siedzących na podłodze obok wciąż nieprzytomnego Goyle’a. Oni też zachłystywali się świeżym powietrzem.

– C-rabbe – wykrztusił Malfoy, gdy tylko odzyskał mowę – C-Crabbe…

– Nie żyje – odrzekł szorstko Ron.”*

*

„– Jestem Draco Malfoy! Jestem po waszej stronie!

Draco stał u szczytu schodów, błagając o litość jakiegoś zamaskowanego śmierciożercę. Harry trafił w biegu śmierciożercę zaklęciem oszałamiającym. Malfoy rozejrzał się szukając swojego wybawcy, a Ron spod peleryny rąbnął go pięścią w twarz. Malfoy upadł na leżącego bezwładnie śmierciożercę. Krew ciekła mu z warg, a na jego twarzy malowało się głębokie zdumienie.

– Już po raz drugi tej nocy uratowaliśmy ci życie, obłudny gnojku.”*

*fragmenty zaczerpnięte z książki „Harry Potter i Insygnia Śmierci” autorstwa J.K. Rowling. PODKREŚLAM, NIE SĄ MOJEGO AUTORSTWA.

Następny rozdział >>